Rens Ulijn

Journalist & eindredacteur


De Stentor/Zwolse Courant, December 11, 2004

Kinderen Gul bij ouders van hun vader

SECTION: GO1BIN (binnenland)

LENGTH: 1022 words

door RENS ULIJN

APELDOORN – De drie kinderen van de door haar man vermoorde Gul zijn na maandenlang op de vlucht te zijn geweest weer terug in de flat waar hun vader zijn vrouw regelmatig toetakelde en vernederde. De kinderen wonen bij hun grootouders, nota bene de ouders van hun vader. Het leek het Leger des Heils, dat de voogdij over de kinderen heeft, de beste oplossing. En de twee meisjes (13 en 11) en het jongetje (6) zelf ook.

Het ouderlijk gezag is Apeldoorner Mustafa B. (37) na de moord op zijn vrouw voor altijd kwijt. Op 9 september wees de Haarlemse rechtbank de voogdij over zijn drie kinderen definitief toe aan het Leger des Heils. Die plaatste de drie kinderen bij hun opa en oma. ‘Wonen bij hun grootouders is voor de kinderen de minst schadelijke optie’, zegt Haeije Manders van de afdeling ambulante jeugdbescherming en jeugdhulpverlening van het Alkmaarse Leger des Heils.

Vlak na de moord kreeg de instelling al de voorlopige voogdij over de kinderen. ‘Het zoeken van een juiste plek voor deze toch al zo beschadigde kinderen was voor ons een duivels dilemma’, vervolgt Manders. ‘We zijn zeker niet over een nacht ijs gegaan. We wilden zo zorgvuldig mogelijk handelen en het belang van de kinderen centraal stellen. Naast terugplaatsing bij de familie van de vader zijn alle andere mogelijke opties tegen het licht gehouden; een pleeggezin, een gezinsvervangend tehuis of een plaatsing bij de familie van hun moeder in Turkije. Het besluit om de kinderen terug te brengen naar hun grootouders hebben we genomen met diverse gedragsdeskundigen, de blijf-van-mijn-lijfhuizen waar de kinderen met hun moeder voor de moord verbleven, het kindertehuis waar de kinderen in de periode na de moord woonden en natuurlijk de kinderen zelf. Zij wilden graag terug naar Apeldoorn, naar hun oude school en hun vriendjes en vriendinnetjes.’

En dus keerden de kinderen terug naar het flatgebouw aan de Pythagorasstraat in de Apeldoornse wijk Zevenhuizen. Daar wonen naast opa en oma overigens ook twee broers van Mustafa met hun gezinnen.

Verontwaardiging

Manders beseft dat de terugkeer van de kinderen naar de ouders van Mustafa B. kan worden uitgelegd als een overwinning voor hem. Hij was immers bang om zijn kinderen te verliezen. En nu zijn ze terug bij zijn familie. Zo bekeken heeft hij met het vermoorden van Gul dus zijn doel bereikt. ‘Ik begrijp die maatschappelijke verontwaardiging wel, maar we hebben ons daar bewust niet door laten meeslepen. Voor de kinderen zijn hun grootouders de enige bloedverwanten in Nederland. Hen herenigen met hun grootouders was voor hen de minst beschadigende optie. De kinderen voelen nog steeds een grote loyaliteit naar hun opa en oma en willen niet langer op de vlucht zijn.’

Manders meent dat de kinderen bij hun opa en oma veilig zijn. ‘Het is niet zo dat als er in de familie een rotte appel zit, de hele familie slecht is.’ Mustafa’s ouders hebben volgens hem een ‘ambivalent gevoel’ over de moord op hun schoondochter. ‘Ze vinden het heel verschrikkelijk wat er gebeurd is, maar ze houden desondanks nog wel van hun kind.’ Hij verzekert dat zodra er gevaar dreigt hij direct kan ingrijpen en de kinderen uit huis kan halen.

Terug naar Guls familie in Turkije wilden de kinderen zelf niet. Manders: ‘We hebben ook dat serieus en uitgebreid met hen besproken. De kinderen voelen zich compleet Nederlands. Ze zijn hier geboren en opgegroeid en wilden absoluut niet naar Turkije.’

Negen maanden nadat Mustafa B. zijn vrouw met 32 kogels doorzeefde ziet hij zijn kinderen nu met enige regelmaat. Eind augustus bezochten ze hem voor het eerst in het huis van bewaring in Haarlem. Manders noemt dat voor de kinderen ‘echt noodzakelijk’. ‘Ze hadden heel veel vragen aan hun vader te stellen. Het was een ongelooflijk emotionele gebeurtenis.’

Manders noemt het ook bijzonder dat de kinderen zo leuk, gehoorzaam en goedlachs zijn. ‘Als je beseft wat ze meegemaakt hebben, doen ze het echt bijzonder goed. Ze zijn nog te jong om echt een trauma te ontwikkelen. Als dat gebeurt is dat meestal op latere leeftijd. Ik heb het idee dat ze de moord op hun moeder een plekje hebben kunnen geven, maar ik weet nu niet hoe het hen in de toekomst af zal gaan. Ik heb geen kristallen bol.’

Afgelopen maandag eiste het openbaar ministerie negen jaar cel en tbs met dwangverpleging wegens de met voorbedachte rade gepleegde moord. Met Guls dood kwam voor haar niet alleen een einde aan haar leven, maar ook aan een een vier maanden durende vlucht van het ene blijf-van-mijn-lijfhuis naar het andere. Telkens wist B. haar via de website van hun zorgverzekeraar op te sporen. Voor de deur van haar laatste verblijfplaats in Koog aan de Zaan wachtte hij haar op 12 maart op en vermoordde hij haar. Op 9 september kende de Haarlemse meervoudige kamer de voogdij definitief toe aan het Leger des Heils. De rechtbank had daarvoor advies gevraagd aan de Haarlemse Raad voor de Kinderbescherming. Sigrid van de Poel was verantwoordelijk voor dat onderzoek. ‘In ons advies aan de rechter stond centraal dat er een onafhankelijk voogd moest komen, dus iemand die geen binding heeft met een van de beide ouders. Dit is in de praktijk meestal een voogdij-instelling van Bureau Jeugdhulp of het Leger des Heils.’

Uiteindelijk ontzette de rechter Mustafa uit het ouderlijk gezag over zijn kinderen. ‘Dit is de meest vergaande beslissing die de rechter in dit soort zaken kan nemen’, betoogt Van de Poel. ‘De rechter zegt daarmee dat hij de vader nooit meer in staat acht het ouderlijk gezag over zijn kinderen uit te oefenen. Zo’n beslissing komt in Nederland maar ongeveer veertien keer per jaar voor.’

Van de Poel erkent dat een ontzetting uit de ouderlijke macht niet betekent dat een ouder zijn kinderen nooit meer ziet. ‘Het kan zijn dat de voogd de dagelijkse zorg voor het kind toch aan de echte ouders toevertrouwt. In het geval van de kinderen van Gul heeft de voogd van het Leger des Heils uiteindelijk besloten dat de kinderen het best af zijn bij hun natuurlijke grootouders.’

‘Wonen bij grootouders is minst schadelijk’

© Wegener.NV2004

SUBJECT: Kinderen Gul bij ouders van hun vader;

LOAD-DATE: December 11, 2004 LANGUAGE: Dutch

PUB-TYPE: NEWSPAPER

© Copyright 2004 Wegener Dagbalden B.V.